To, że makijaż zmieniał się z biegiem czasu jest oczywiste. Zmieniały się trendy, kolory, wykończenia. Dzisiaj opowiem Wam, jak na przestrzeni wieków zmieniał się makijaż w Japonii i czego używały ówcześnie kobiety.

Era Asuke niewątpliwie była punktem zwrotu na mapie japońskiego makijażu. Co prawda Japonia nadal była pod dość mocnym wpływem Chin, natomiast powoli zaczęto wprowadzać makijażowe trendy. Początkowo wygląd japonek inspirowany był kulturą chińską, stąd pojawiły się kunsztowne upięcia włosów, a także wzory malowane na twarzy – głównie na czole. Do tego momentu, makijaż stanowił element kultu, symbol chroniący przed demonami – w erze Asuke, stał się elementem upiększającym. Makijaż – podobnie jak w Chinach – polegał na pobielaniu twarzy, wykorzystując biały proszek, będący efektem parowania octu z ołowiem, usta zaś podkreślano czerwienią, również wykorzystując ołowiany proszek.

http://sofisocha.com/blog/2016/11/10/moda-na-krancu-swiata-japonskie-motyle-nocy/

Era Heian stała się chyba najbardziej znaną erą w historii Japonii. Być może jest to związane z czasem, w końcu mówimy tu o prawie 400 latach.

Ówczesny makijaż – patrząc z dzisiejszej perspektywy – był dość kontrowersyjny i niestety zwyczajnie brzydki. Jeszcze mocniej pobielano za pomocą mieszanki ołowiu z rtęcią, brwi malowano tuż przy linii włosów, a zęby poczerniano. Pozbywanie się brwi wyrywając je i rysowanie ich wyżej powodowało, że twarz nabierała efektu posągowej i charakteryzował arystokrację, ludzi zamożnych, dlatego taki wygląd był niezwykle pożądany.

http://gejsza.ucoz.pl/publ/festiwale/jidai_matsuri_czyli_festiwal_historyczny/3-1-0-117#.Xirm1chKjcc

W tym okresie, powstały również pierwsze perfumy w postaci kadzideł. Proces 'perfumowania się’ wyglądał następująco: stawiano wielki drewniany kosz, na dole którego stawiano czarkę i według preferencji, palono w niej zioła lub drzewo sandałowe. Na koszach wieszano kimona i w ten sposób je okadzano, nadając im charakterystyczny zapach.

Czas na erę Edo, która jak się okazało, była niezwykle rewolucyjna, ale nie tylko ze względu na makijaż. To właśnie wtedy obalono cesarstwo oraz rozpoczął się bunt klasy średniej.

Wróćmy jednak do makijażu. Powstało wiele nowych upięć włosów, a każde z nich miało swoje znaczenie i symbolizowały przynależność do konkretnej grupy/klasy społecznej. Klasa średnia odeszła od pobielania twarzy, skupiając się na pielęgnacji skóry. Nie znaczy to oczywiście, że kobiety przestały malować się całkowicie. To, jaki makijaż stosowano, zależne było od statusu. Niemniej jednak, odchodzono od mocnego, ciemnego makijażu.Charakterystyczne dla tego okresu były usta. Malowano je w całkiem nowy sposób – górna warga, jak dotychczas, malowana była na czerwona, zaś dolna czerwono z dodatkiem opalizującej zieleni. Mimo to, od teraz królowała pielęgnacja, do której wykorzystywano nuka bukuro, której poświęciłam oddzielny post.